Bóstwa

Bóstwa:

- Nena, bogini powietrza i wiatru
- Preston, bóg nocy
- Kirme, bogini pustkowia
- Neposh, bóg okrucieństwa
- Otiba, bogini dobra
- Raksadagam, bóg rycerzy
- Drahrim, bóg banicji
- Nagelack, bóg burzy i błyskawic
- Sidagles, bóg potworów, cierpienia i piękna
- Callegan, bóg zmarłych i śmierci
- Swodniw, bóg gadów
- Kedulonsark, bóg królów i władców
- Nomeko, bóg zimy i sztuki
- Juko, bóg wody i jej świata
- Jakush, bóg gór i wędrowców

Dokładniejsze opisy bogów wkrótce.

Każde bóstwo będzie w osobnym poscie, a spisani bogowie będą kolorem pomarańczowym na tej liście Not. Musz

Preston

Koszmar. Biegniesz poprzez ciemny las. Dookoła jęki i szmery. Pełno cienistych postaci. Mnóstwo sponiewieranych dusz. Drży ziemia i powietrze. Słyszysz bębny. Bębny które każą Ci biec szybciej. Szybciej. Szybciej! Czerń...

Powszechne wiadomości: Tymi słowami zaczynają się wszystkie księgi poświęcone Prestonowi, bóstwu nocy. O istnieniu ich jednak wiedzą tylko nieliczni wyznawcy, inni snują domysły na podstawie swoich odczuć. Słowa wstępu są emocjami dzieci nocy. W ten sposób postrzegają każdy początek "swojego dnia" i często to powtarzają, dlatego też innowiercy moga znać te kilka wersów. Kto je jednak wypowiada nie oddając czci i szacunku Prestonowi, zostaje ukarany za każdym razem w inny sposób.

Wyznawcy: Są zazwyczaj tajemniczymi i cichymi istotami działającymi w samotności. Ich psychika jest tak zawiła jak elfickie rzeźby na szablach i zbrojach. Wiedzą, że ksiąg strzegą istoty zwane Ryfterami. Są to pozorni ludzie, piękni ludzie żyjący na pozór normalnie, ale posiadający niektóre z wampirzych zdolności. Ryfter broniąc księgi jest niematerialny, przeistacza się w piękną kreaturę wysysającą życiową energię i mogącą ranić fizycznie przeciwnika, który nie może go tknąć. Te istoty wyczuwają wyznawców, a tych "wybranych" przez boga na reprezentację wpuszczają do bibliotek w których zazwyczaj iluzją są stosy książek, a tylko jedna jest prawdziwa. Wierzący oddają mu cześć w pięknych kaplicach budowanych najczęściej na szczytach niedostępnych gór, by każdy wyznawca mógł czcić całe piękno nocy unosząc głowę. Najczęściej są to ludzie, mroczne elfy, wygnańcy swoich ras, renegaci innych bóstw. Nie słyszano nigdy o wampirach wyznających Prestona.

Kaplice: Budowane są z białego marmuru i nie są zadaszone. Często jest to po prostu ustawienie na planie półksiężyca, spiralnych smukłych kolumn. Na samym środku stoi marmurowy ołtarz w tym samym kształcie, często bogato zdobiony w przeróżne odmiany szmaragdów i pereł. Kaplice Prestona przesiąknięte są czarną magią i potrafią być bardzo niebezpieczne dla innowierców, a nawet śmiertelne.

Powiązania z innymi bóstwami: Sidagles, Callegan, Drahrim

Inne: Według różnych podań Preston jest ojcem Sidaglesa, który jest jednym z najbardziej tajemniczych i znienawidzonych bogów, a jedyną podporą dla jego wyznawców, których sam "nazywa" Zbiegłymi. Preston nie ma nad nim władzy i pomimo panowania nad nocą, która jest domem dla wszystkich wyznawców Sidaglesa, nie wie o synu nic więcej. Callegan jest bratem Prestona, który poszedł w inną stronę czerni. Pan nocy ochrania zarówno jego wyznawców jak i wygnańca neutralności Drahrima.

Sidagles

Na każdego czeka gdzieś w ukryciu szczęście, a my nie jesteśmy każdym...
Świat głosu bez ciała i ciała bez Boga
Świat Boga bez imienia, imienia - bez losu

Powszechne wiadomości: Nic...

Wyznawcy: Wyznawcy to wyniszczone przez uczucia i emocje istoty. Wampiry, demony i mieszańce ciemnych ras dźwigające ciężar swojego przekleństwa i kalectwa. Istoty nadwrażliwe lub pozornie beż uczuć. Zbiegli są piękni lub potwornie odrażający. Każdy z nich ma w sobie piękno. Z wierzchu lub na wierzchu. Są to istoty, które istnieją nieistniejąc. Majaki, cienie i wraki dusz. Dokładnie nie wiadomo, ale każdy ze Zbiegłych ma w oczach bezgraniczny ból i cierpienie, które ciężko dostrzec pod latami i wiekami tworzonymi maskami obojętności. Dla nich wszystko niesie za sobą ból, a ich celem jest to by pomóc tym którzy są dla nich ważni lub chociaż raz dali im swój uśmiech. Pomagają usuwając się w cień i odchodząc by dana osoba mogła żyć szczęśliwie... są przekonani, że ich obecność prowadzi do nieuniknionego nieszczęścia. Ich pomoc najczęściej jest przykryta cieniem złych sytuacji, a ich np czerwone oczy każą myśleć innym, że to właśnie Zbiegli są źródłem nieszczęścia. Żaden z wyznawców nie zaprzeczy i nie będzie próbował tego zmienić. "Niech myślą, że jestem potworem bo zabiłem ich wujka... lepiej by nie wiedzieli, że to on poćwiartował ich małego synka. Tak będzie lepiej. Nie będzie mnie, nie będzie złego wujka. Pogodzą się z tym mogąc przypisać śmierć synka również mnie. Będzie im łatwiej..."

Kaplice: Tam gdzie spadają anioły...

Powiązania z innymi bóstwami: Preston

Inne: Nie wiadomo kto jest matką Sidaglesa. Każdy kto ma jakieś pojęcie o ty, że w ogóle istnieje taki ktoś jak on boją się nawet o nim pomyśleć. Jest to znienawidzone bóstwo, które samo siebie nazywa potworem. Legenda mówi, że jest gdzieś zbezczeszczona świątynia jego ojca Prestona, w której na ołtarzu zginą, a następnie narodził się jego najwierniejszy Zbiegły, który za życia był elfem wysokiego rodu. Świątynia nazywana jest Zbezczeszczoną ponieważ Zbiegły Rivvilen nie był wyznawcą Prestona tak samo jak jego oprawca. Oboje wyznawali Sidaglesa i nie powinni móc zbliżyć się do kaplicy i co ważniejsze splamić ją swoją krwią, która była również krwią syna Pana Nocy. Sidagles ma jeszcze dwóch najważniejszych Zbiegłych, Wieszczy i Inque. Pojawienie się któregoś z nich zapowiada dziwne rzeczy. Dla wierzących najczęściej jest to coś pozytywnego mieszającego się z bólem ze świadomości, że każda sytuacja jest cierpieniem dla trójki Zbiegłych. Inni... widzą w tych sytuacjach tylko zło, zaślepieni blaskiem słońca bądź księżyca. Inni bogowie obawiają się Sidaglesa, bo żadne z nich nie ma o nim najmniejszego pojęcia, a jego bardzo nielicznie wyznawcy dokonują nieświadomie niepokojąco niemożliwych rzeczy, na które Zbiegli nie zwracają uwagi.

Swodniw

Powszechne wiadomości: Bóstwo alchemików i szalonych naukowców przesiadujących całe dnie w swoich kamiennych laboratoriach. Mówią, że każdy z nich na prawej ręce, na samym środku ramienia mają kilka łusek, ale nikt nie śmiał tego sprawdzać. Ci wyznawcy nie są jakoś szczególnie nie lubiani przez innych... jednak każdego trochę odpycha na samą myśl co tak właściwie robią i na czym polegają ich eksperymenty. Swodniwianie zwani są Syczącymi i najczęściej noszą zielone szaty.

Wierni: Nie kryją się ze swoją wiarą. Nie mówią o niej głośno, ale każdy w pobliżu, wie, że dana osoba oddaje cześć Swodniwowi. Nazywa się ich Syczącymi. Łuski na ciele oczywiście nie są wymysłem, ale nie są też znakiem charakterystycznym dla wiernych, tylko najczęściej skutkiem ubocznym rozmaitych eksperymentów. Wyznawcy testują swoje eliksiry tylko na wrogach lub samych sobie. Nie odważą się wykorzystać do tego niewinnych ludzi lub bliskich. Ubierają się najczęściej w różnych odcieniach zieleni, a każdy z nich ma na szyi na złotym łańcuszku niewielki monokl z zielonego szkła. Syczącymi są najczęściej ludzie, ale nie tylko. Ich laboratoria są najczęściej w kamiennych wieżach. Część eksperymentalna znajduje się na samym dole, pod ziemią. Część handlowa w wieży, a na samej górze... ? Podobno nic szczególnego. Każda wieża laboratorium zakryta jest niewielką kopułą z zielonego, ciemnego szkła.

Kaplice: O kaplicach wiedzą tylko wyznawcy. Każdy z nich ma ją na samej górze swojej wierzy. Zielone szkło nocą miesza się z biały światłem księżyca dając niezwykłe i rozmaite odcienie chłodnej zieleni wewnątrz, a światło słoneczne wywołuje ciepłe barwy tego koloru. Pośrodku stoi okrągły postument na którym umieszczona jest księga Żmij obita w zieloną, gadzią skórę. Rytuały czytania księgi nie są jakoś określane. Syczący przychodzą i czytają słowa wężowego pana, gdy czują taką potrzebę. Wsparcia, podziękowania, wściekłości czy radości.

Powiązania z innymi bogami: Brak

Inne: Swodniw jest przedstawiany jako arabski młodzieniec z intensywnie zielonymi oczami. Ma ze sobą swojego wężowca Awrana, który jest symbolem czczonym przez Syczących. Jedna z legend mówi, że był on w jakiś sposób powiązany z boginią pustkowi Kirme, ale nikt nie dowiedział się na ten temat wystarczająco wiele.

Otiba

Powszechne wiadomosci: bogini niewiast i dzieci, czesto mowia tez, ze jest boginia niewinnych i trzyma nad nimi piecze. Ludzi wyznajacych ja mozna latwo poznac- bardzo sie z tym obnosza, ubieraja najczesciej biale szaty. Bogini ta dominuje wsrod plci pieknej, same kobiety, gdy tylko urodza dziecko, porzucaja mezczyzn jako zbedny towar. Same wychowuja dzieci w milosci i pokoju, ucza je dobra i spokoju. W wieku 12 lat dziecko samo decyduje, jaka wiare chce przyjac, chociaz najczesciej pod wplywem presji, pozostaja przy tej wyuczonej. Ludzie troche boja sie wyznawczyn, poniewaz sa one wiecznie ciche, spokojne i potrafia trzymac dzieci na krotkiej smyczy bez podnoszenia glosu.

Wierni: jak wyzej juz wspomniane, chodza w bialych szatach , a na ich twarzach maluje sie charakterystyczny spokoj i lagodnosc. Ciezko jest byc wyznawca Otiby, gdyz kazde podejrzenie o cien zla w duszy jest rownoznaczne z zerwaniem owej wiary. Kobiety mieszkaja samotnie, wychowujac dzieci w ciszy i spokoju.

Kaplice: takowych nie wybudowano. Wynawcy wierza, ze Otiba, jako bogini dobra, nie chce narazac ludzi na koszty zwiazane z budowa. Kazdy wyznawca jednak musi miec w domu pokoj, do ktorego musi conajmniej raz dziennie zawitac. Taki pokoj ma mleczno biale sciany, na srodku zas zawsze znajduje sie bukiet kwiecia o rozowych lisciach. Wkolo kwiatu ustwione sa kadzidla, ktore uspokojaja i pomagaja osiagnac duchowy kontakt z esencja dobra, jaka jest Otiba.

Powiazania z bogami: brak.

Inne: Otiba jest boginia "bez skazy". Jej wyznawcow nazywa sie po prostu dziwakami, bo ludzie twierdza, ze w zyciu kazdego czlowieka powinno bzyc tez troche miejsca na odrobine zla. Wg legendy Otiba to porzucone niegdys dziecko, ktore samo wychowalo sie w lesie, nigdy nie zaznajac gorszacego uczucia zla.

Kedulonsark

Powszechne wiadomości: Jest to dumne i nieugięte bóstwo. Dla Kedulonsarka nie ma "przebacz". Jest Władcą władców. Każdy panujący człowiek wyznaje Pana panów co nie wyklucza wyznawania innych bogów

Wierni: Wyznawcami są po prostu dyktatorzy, regenci, władcy, a nawet zwykli zarządcy pojedynczych miast. Głownie są to ludzie, jednak często władcy innych ras również składają cześć i daniny Kedulonsarkowi, by wspomóc własne rządy. Wierni nazywani są paradoksalnie Poddanymi.

Kaplice: Miejscami kultu i modłów są najbardziej okazałe i piękne dowody przychylności Kedulonsarka - skarbce.

Powiązania z innymi bogami: Raksagadam

Inne: Jest to bóg tolerujący wiarę nie tylko w niego samego. jego daniny nie są wysokie, a pomoc jest znaczna.. Jednak prawo i kodeks ustalony przez Władce władców jest bardzo surowy i nie dopuszcza nawet najmniejszego odchylenia od zasad. Kary za nieprzestrzeganie ich są bardzo wysokie. Bóstwo rycerskie Raksagadam, jest przyrodnim bratem Kedulonsarka