Gęsty las

Suuper _ _"

Nicole przełknęła nerwowo ślinę i kontynuowała:
- Tak, tak uważam. Chciałaś prawdy... - elfka nie była już tak pewna swojej odpowiedzi. Pochyliła głowę i czekała...

Ogrzyca zamknęła oczy, po chwili otworzyła. To najprzyjemniejsza rzecz, jaką kiedykolwiek usłyszałam! Wszyscy inni mi mówią, żem ładniutka... Ach, nareszcie znalazł się ktoś, kto myśli inaczej!! Jestem brzydka, haha! Na jej twarzy pojawiło się coś przypominającego uśmiech. Ziemia wokół was zaczęła się ruszać. Tuż po chwili, wśród połamanych drzew i w nikłym blasku słońca, ogrzyca stanęła przed wami w całej swej okazałości. Była ogromna, a każdy centymetr jej ciła pokrywały pryszcze i brud. Stanęła tak, byście mogli przejechać. Zapamiętam Cię. Tak dużo na tym świecie obłudy i kłamstwa. Szczerość- to największe bohaterstwo. Jedźcie i... strzeżcie się Zeldy. Ogrzyca zamilkła i zastygła. Znowu była jakby z kamienia.

- Dziękujemy. - Nicole pochyliła się jeszcze niżej, jakby się kłaniała. - Chodźmy! - krzyknęła do towarzyszy i roześmiała się. Weszła na konia i czekała, aż pozostali zrobią to samo.

Liam stał i patrzył osłupiale na ogrzycę. Miał otwarte usta, jakby chciał coś powiedzieć, ale nie wiedział co. Rita pstryknęła palcami przed jego twarzą. Podskoczył i powiedział: Eee.. no to co.. ? Jedziemy? Uśmiechnął się niemrawo. Gdy usiadł na koniu, szepnął do Nicole: Kto to Zelda?

- Pewnie jakaś tutejsza wiedźma. Dzieci z mojej wioski często straszono takimi kobietami, które w rzeczywistości okazywały się nieszkodliwe... Udało nam się przejechac! Czuję jakby wszystko mogło nam się udac. Czy to nie dziwne? - odpowiedziała Liamowi i roześmiała się.

Dziwne? A skąd! Widzę, że z Tobą nie zginiemy! Także się roześmiał. Ale cały czas jestem zszokowany. Nie spodziewałem się po Tobie takiej odwagi.

Rita rzekła ironicznie do Bei- nieźle... nie odjechaliśmy jeszcze zbyt daleko od wioski, a już mamy nową znajomą- ogrzycę. Kto następny? Krasnale? zaśmiała się.

Coś zaszeleściło w krzakach raz z prawej, potem z lewej strony, potem znowu gdzie indziej... może to tylko zwierz, w końcu jesteście w lesie... a może to... coś innego?

- Odwagi...? - jej serce zabiło szybciej. - To była raczej głupota, a nie odwaga. Czyżby to były krasnale, Rita? - skomentowała odgłosy dochodzące z krzaków.

Co? Nie no... ja tylko żartowałam, nie chcę krasnali!! To.. pewnie jakiś zwierz. Powiedziała niepewnie.

Liam wyprostował się w siodle. Jedno z drugim ma niewiarygodnie wiele wspólnego odrzekł. Rozejrzał się niespokojnie. Mam nadzieję, że te szumy to nie następne kłopoty...

- Robi się nieciekawie... - mruknęła i wtuliła się w Liama.

Liam objął Cię na tyle, na ile pozwalały mu trzymane w rękach wodze. Może... może powinniśmy poczkeać na Birena i Gię? Chociaż... lepiej narazie nie stawać.

Nee- zauważyłaś, że jakieś dwa metry przed wami w poprzek drogi rozciąga się biała nitka... Przywodzi na myśl pułapkę.

- Czy to... nitka?! - szepnęła do siebie. - Czy wy też widzicie tą nitkę? - spytała towarzyszy i wskazała ją ręką.

Że co? Liam, zamiast patrzeć przed siebie, odwrócił się w Twoja stronę. Koń poruszył nitkę... i w tym momencie zawiał mocniej wiatr, poruszyły się gałęzie drzew. U góry coś zatrzeszczało i po chwili spadło z hukiem w dół. Nicole, Liam... znależliście się w klatce, wykonanej z jakiś sztywnych gałęzi, bardzo mocnych. Bei i Rita zostali poza klatką.

I teraz niech Bei coś zrobi^^ Więc- Bei, co robicie>?

- Tą nitkę... - powiedziała, ale było już za późno. Nicole poczuła się zdezorientowana. Zeskoczyła z konia i złapała za gałąź. - Chyba nie uda nam się ich rozwalic...

- Nie no po prostu wspaniale - nie ma to jak zostać złapanym w pułapke co? - powiedziała uśmiechając się, ale po chwili spoważniała. Zaczęła przyglądać się, jak klatka została zrobiona.

<jak była połączona? sznury czy Bóg wie co?? Razz

>

Klatka była wykonana z solidnych gałęzi nieznanego Ci drzewa, które były połączone ze sobą bardzo ciasno jakimiś pędami. Rozplątąć się tego na pewno nie da, a i nożyka chyba się pod to nie wciśnie...

Rita rozejrzała się niespokojnie.

Wiatr wzmógł na sile, z głębi lasu zdawały się dochodzić szepty i szmery.